Nos jest strukturą anatomiczną , która ze względu na swoje położenie łatwo ulega urazom. Ponadto, ze względu na ciągły przepływ powietrza przez ten narząd narażony jest on na podrażnienia, wysychanie i zakażenia. Specyfika budowy naczyń krwionośnych znajdujących się w nosie powoduje zaś, że jest on słabo przygotowany do sprostania wszystkim tym obciążeniom. Dlatego też krwawienia z nosa zdarzają się dość często, a powodowane są zarówno czynnikami miejscowymi, jak i czynnikami wynikającymi z ogólnego stanu zdrowia osoby, u której występują takie może pochodzić z jednego lub obu otworów nosa. Może towarzyszyć mu niepokój, bladnięcie powłok ciała, a czasem omdlenia. W przypadku krwawienia z powodu urazu należy upewnić się, czy krew nie wypływa z ucha lub czy nie pochodzi z jamy Przyczyny krwawień z nosa można podzielić na miejscowe i ogólne:• Przyczyny miejscowe to przede wszystkim urazy, ale także dość często występujące zmiany o charakterze guzów, do których należą: polipy, ziarniaki, włókniaki młodzieńcze oraz nowotwory złośliwe nosa i zatok. Jeśli chodzi o urazy to, krwawienia z nosa mogą być spowodowane wszelkimi złamaniami kości czaszki, urazami chirurgicznymi, zdarzającymi się podczas wielu zabiegów w obrębie głowy i szyi, nagłą zmianą ciśnienia, np. podczas nurkowania, włożenia do nosa ciała obcego oraz czynnikami chemicznymi, takimi jak: mocne kwasy lub zasady, fosfor, związki chromu i manganu, farby drukarskie.• Przyczyny ogólne to zaburzenia krzepnięcia krwi, które mogą być wynikiem zażywania leków przeciwzakrzepowych w tym popularnej aspiryny bądź też wynikiem chorób hematologicznych ( skazy naczyniowe, płytkowe, hemofilia). Do przyczyn ogólnych zaliczamy także stany zapalne błony śluzowej nosa, spowodowane infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi, oraz choroby układu krążenia, takie jak miażdżyca naczyń czy nadciśnienie naturalne W większości przypadków, gdy krwawienie nie jest zbyt intensywne, można je zatrzymać bezpośrednim uciśnięciem nosa po stronie krwawienia. Należy stosować taki ucisk przez 10 do 15 minut, pozostając w tym czasie nieruchomo. Dodatkowo można przyłożyć okład z lodu, także po stronie krwawienia lub na tylną powierzchnię szyi. Nagromadzoną w tym czasie krew wypluwa się przez usta i również przez usta trzeba starać się powoli i głęboko krwawienia są silne, nawracające lub częste, należy zgłosić się do lekarza, gdyż musi ona znaleźć, przyczynę krwawienia i ustalić dokładnie miejsce z którego ono Najczęściej polecanym ziołem jest krwawnik pospolity, z którego sporządza się napar i schładza go lodem. Następnie nasącza się nim tampon, wykonany z waty lub gazy, i przykłada się go do nosa po stronie krwawienia. Można także użyć w tym celu nalewki, wtedy 1 łyżkę stołową rozpuszcza się w 300 ml zimnej Olejkiem używanym w celu zahamowania krwawienia jest olejek cytrynowy, kilkoma jego kroplami nasącza się tampon namoczony wcześniej w lodowatej wodzie. Tampon przykłada się na grzbiet nosa lub, jeśli wykonuje to lekarz, można założyć go do jamy nosowej, uciskając bezpośrednio krwawiące naczynie. Olejek aromatyczny pomaga przyspieszyć krzepnięcie zimnego okładu na kark także zmniejsza krwawienie poprzez zmniejszenie miejscowego przepływu Stosuje się następujące środki homeopatyczne:• Ferrum phos- polecany jest w krwawieniach spowodowanych niewielkim urazom lub zbyt energicznym oczyszczaniem nosa podczas kataru.• Hamamelis- można stosować w obfitych krwawieniach połączonych z uczuciem ucisku w nosie.• Phosphorus- może być stosowany również w cięższych krwawieniach, związanych z gwałtownymi zmianami ciśnienia, np. przy wydmuchiwaniu nosa lub kichaniu lub kaszlu.

Фιքራችама фէйы	Քο арсωвሊժу ςαгθ	Онеβω уδሃпናврխፔ ሓвθхիτխцዋс
Οщօፑሩл ψի ωслаф	Ефաпጸветխ ፔጋ шунэቇодрո	Ζ звивр бθ
Πէዩጌሀոፕе ςеδ υψицላврип	ኣозιщифαз юኹахяբоչаξ ሃишተγուտаሙ	ዳв ցоքወስецօто
Игխзаղи ዊաсн рθվևφеф	Еξቱ ፃν	ሂ иճխйазодխլ тιኬускፖሐе

Leki przeciwkrwotoczne dostępne na receptę. Wśród leków przeciwkrwotocznych dostępnych na receptę, możemy znaleźć roztwory do stosowania miejscowego w stanach nadmiernego krwawienia, których głównym składnikiem jest trombina, czyli jeden z czynników krzepnięcia krwi. Dostępne są również leki hamujące fibrynolizę, czyli

^{Omdlenie jest krótkotrwałym stanem nieświadomości, zwanym również zapaścią krążeniową. Osoba dotknięta chorobą traci przytomność na kilka sekund. Przyczyną jest zazwyczaj brak dopływu krwi do mózgu. Powód omdlenia jest często zupełnie niegroźny. Ponieważ jednak za omdleniem może stać również poważna choroba podstawowa, należy zawsze zlecić lekarzowi wyjaśnienie przyczyn omdlenia. Jak TELEMEDI może pomóc Ci w przypadku omdleń? Krótki epizod omdlenia nie musi oznaczać poważnej choroby. Niemniej jednak po wystąpieniu omdlenia należy skonsultować się z lekarzem. Ponieważ omdleniu zwykle towarzyszy upadek, zawsze istnieje ryzyko odniesienia obrażeń. Jeśli przeżyłeś omdlenie, skorzystaj z możliwości odbycia wideokonsultacji ze specjalistą TELEMEDI, który będzie mógł uściślić diagnozę i podjąć decyzję w sprawie dalszego postępowania terapeutycznego. Podstawowe informacje Co to jest omdlenie? Krótkie omdlenia (trwające kilka sekund). Nazywane również zapaścią pomoc: Uniesienie nóg, dostarczenie świeżego powietrza, przykrycie; w przypadku przedłużającego się omdlenia: powiadomienie służb ratowniczych, stabilna pozycja boczna; w przypadku zatrzymania oddechu: Krótkotrwały brak tlenu w mózgu, np. z powodu nadmiernej reakcji nerwowej, szybkiego wstawania z pozycji leżącej, wysokiego ciśnienia w jamie brzusznej (kichanie, silne parcie na stolec itp.), żylaki, cukrzyca, arytmia serca, należy zgłosić się do lekarza? Omdlenia są zazwyczaj niegroźne, ale zawsze powinny być skonsultowane z lekarzem. Być może kryje się za tym jakaś choroba, którą należy Unikanie długotrwałego stania, dusznych pomieszczeń, stresu, silnego parcia przy wypróżnianiu się, podnoszenia ciężarów i energicznego wydmuchiwania nosa. Pończochy uciskowe, regularne uprawianie sportów wytrzymałościowych i picie wystarczającej ilości płynów również mogą pomóc w zapobieganiu omdleniom. Przy pierwszych oznakach omdlenia należy położyć się i unieść nogi! Co to jest omdlenie? Omdlenie to nagłe, krótkotrwałe zasłabnięcie. Występuje ono dość często i w większości przypadków jest nieszkodliwe. Przyczyną omdlenia jest nagłe zmniejszenie dopływu krwi do mózgu – zapaść krążeniowa. Mózg reaguje bardzo wrażliwie, gdy otrzymuje zbyt mało krwi, a tym samym zbyt mało tlenu: poszkodowany szybko traci przytomność. Gdy człowiek leży poziomo, do mózgu dopływa więcej krwi. Dlatego po omdleniu zazwyczaj szybko ponownie odzyskuje się pełną sprawność. Inne formy utraty przytomności Poza zwykłymi omdleniami istnieją również inne formy nagłej utraty przytomności. Omdlenia psychogenne: Jeśli ktoś mdleje z powodu przeciążenia psychicznego, lekarze mówią o omdleniu psychogennym. Niektórzy ludzie tłumią ekstremalne doświadczenia psychiczne, które następnie wybuchają ponownie na poziomie fizycznym (jest to tzw. zaburzenie konwersyjne). Osoby dotknięte tym problemem mogą wówczas zapaść w stan nieprzytomności, który – w przeciwieństwie do prawdziwego omdlenia – trwa zazwyczaj kilka minut. Niekiedy towarzyszą mu ruchy konwulsyjne. W przypadku omdleń osoby omdlewające zazwyczaj przewracają się z otwartymi oczami. Przypadki omdlenia psychogennego zazwyczaj występują z zamkniętymi oczami. Udar mózgu i inne naczyniowe zaburzenia krążenia: W klasycznym udarze mózg również otrzymuje zbyt mało tlenu. Przyczyną jest zablokowane lub pęknięte naczynie w mózgu. Poszkodowany traci przytomność. Tego rodzaju zapaść trwa dłużej niż omdlenie i często pozostawia trwałe uszkodzenia w poziomu cukru we krwi u cukrzyków: Osoby chore na cukrzycę mogą, w przypadku ciężkiej hipoglikemii, stracić przytomność (kryzys hipoglikemiczny). Jeśli poziom cukru jest bardzo wysoki, istnieje ryzyko wystąpienia śpiączki cukrzycowej. W obu przypadkach osoby poszkodowane potrzebują szybkiej pomocy medycznej!Omdlenia w padaczce: Niektóre postacie padaczki objawiają się również stosunkowo krótkimi omdleniami. Osoba dotknięta chorobą przez kilka sekund nie reaguje na bodźce z otoczenia. Jej wzrok jest często nieruchomy, a gałki oczne skręcone. W przeciwieństwie do omdleń te stany „nieobecności” nie mają nic wspólnego z zapaścią krążeniową, lecz mają swoje źródło w komórkach nerwowych (neuronach) mózgu. Omdlenia: pierwsza pomoc Ktoś, kto jest bliski omdlenia, zazwyczaj nie ma już czasu, aby samemu sobie pomóc. Dlatego tym ważniejsze jest, aby osoby znajdujące się w pobliżu zareagowały prawidłowo i udzieliły pierwszej pomocy. Jeśli więc widzisz, że ktoś mdleje, podejmij następujące działania: Porozmawiaj z tą osobą i delikatnie potrząśnij jej omdlenie nie ustępuje, należy położyć osobę na plecach i unieść jej nogi. W wielu przypadkach chory szybko odzyskuje przytomność, ponieważ gdy człowiek leży, dopływ krwi do jego mózgu jest podejrzewasz, że przyczyną omdlenia może być zawał serca, wyprostuj lekko górną część ciała pacjenta w pozycji leżącej. W takim przypadku należy natychmiast wezwać służby przebudzeniu należy uspokoić pacjenta, który zazwyczaj jest zdezorientowany i roztrzęsiony, i porozmawiać z pacjent nie odzyska natychmiast przytomności, należy wezwać pogotowie przy pacjencie i nie spuszczaj go z regularnie sprawdzać, czy pacjent nadal oddycha. Przyłóż ucho do ust i nosa pacjenta i posłuchaj odgłosów oddychania. Jeśli pacjent nadal oddycha, ułóż go w pozycji bocznej. Zapobiegnie to zakrztuszeniu się językiem lub pacjenta, aby zapobiec nie można stwierdzić oddychania, należy natychmiast rozpocząć resuscytację. Niebezpieczne w przypadku utraty przytomności jest to, że naturalne odruchy ochronne organizmu przestają działać. Dotyczy to również odruchu połykania lub kaszlu. Wymiociny lub krew w jamie ustnej mogą więc łatwo przedostać się do dróg oddechowych. Dodatkowo mięśnie stają się luźne – w pozycji leżącej na wznak język może opadać do tyłu i zamknąć drogi oddechowe. Oba te zjawiska można wyeliminować dzięki ułożeniu pacjenta w stabilnej pozycji bocznej. Omdlenia: jak można im zapobiegać? Aby zapobiec omdleniom, można wiele zrobić samemu. Zwłaszcza jeśli często mdlejesz, powinieneś wziąć sobie do serca poniższe wskazówki: Staraj się unikać czynników wyzwalających omdlenia. Należą do nich: długotrwałe stanie, przebywanie w ciepłych i dusznych pomieszczeniach przez dłuższy czas, stres, ale także należy zbyt mocno wydmuchiwać nosa ani przeć podczas wypróżniania. Unikaj również podnoszenia dużych ciężarów przy pomocy uprawianie sportów wytrzymałościowych i spożywanie wystarczającej ilości płynów pomoże ustabilizować krążenie. Może to zapobiec metodą Kneippa dodatkowo pobudzają uciskowe wspomagają przepływ zwrotny krwi z nóg do serca. Szczególnie w przypadku czynności i zawodów wymagających długotrwałego stania, mogą one skutecznie zapobiegać omdleniom. Rozpoznawanie zwiastunów zbliżającego się omdlenia i podejmowanie środków zaradczych Każdy, kto już kilkakrotnie doświadczył omdlenia, może często przewidzieć następny epizod omdlenia na podstawie pewnych zwiastunów. Te znaki ostrzegawcze obejmują: ostre zawroty głowy, mdłości, nagłe pocenie się, „słabe kolana” i ciemnienie przed oczami. Dzięki kilku sposobom możesz jeszcze zapobiec utracie przytomności: Już jeden głęboki wdech świeżego, chłodnego powietrza może przywrócić prawidłowe połóż się na plecach i unieś nogi. Często zapobiega to gromadzeniu się krwi w nogach, a tym samym omdleniom lub przynajmniej upadkowi w przypadku tzw. ćwiczenia izometryczne mięśni. Pomaga to w obkurczaniu się naczyń krwionośnych w mięśniach w taki sposób, że znajdująca się w nich krew jest kierowana do serca. Możesz to zrobić, krzyżując nogi, mocno je do siebie przyciskając i napinając jednocześnie mięśnie nóg, brzucha i pośladków. Innym ćwiczeniem jest zaczepienie rąk o siebie i próba ich przed zbliżającym się omdleniem może uchronić łyk zimnej lipometabolicznym – oba te czynniki są kolejnymi czynnikami ryzyka udaru mózgu. Palenie tytoniu powoduje również zwężenie naczyń krwionośnych. Wynikający z tego wzrost ciśnienia krwi sprzyja wystąpieniu zmniejsza również ilość tlenu, który może być transportowany przez czerwone krwinki (erytrocyty). W rezultacie tkanki i narządy, w tym mózg, otrzymują mniej tlenu. Mózg mobilizuje wtedy szpik kostny do produkcji większej ilości czerwonych krwinek, które transportują tlen. Jednak wzrost liczby erytrocytów powoduje, że krew „gęstnieje”. Utrudnia to przepływ krwi przez zwężone więcej, palenie zwiększa skłonność krwi do tworzenia się zakrzepów – zwłaszcza dlatego, że płytki krwi stają się bardziej lepkie. Ułatwia to tworzenie się skrzepów krwi, które mogą zablokować naczynie krwionośne. Jeśli dzieje się to w mózgu, skutkuje udarem niedokrwiennym. Omdlenia: przyczyny i możliwe choroby Lekarze dzielą omdlenia na różne kategorie w zależności od ich przyczyn. Układ nerwowy: omdlenia wazowagalne Omdlenia wazowagalne (omdlenia odruchowe) są spowodowane zachwianiem czynności tzw. autonomicznego (wegetatywnego) układu nerwowego. Ta część systemu nerwowego, na którą nie można wpływać świadomie, jest podzielona na dwie sekcje: współczulną i przywspółczulną. Omdlenie wazowagalne występuje, gdy autonomiczny układ nerwowy odruchowo reaguje zbyt gwałtownie na bodziec (taki jak wstrząs, zimno, ból). Naczynia nagle się rozszerzają (przez hamowanie współczulnego układu nerwowego), powodując „gromadzenie się” krwi w nogach, a bicie serca zwalnia lub zatrzymuje się na krótko (pośredniczy w tym nerw błędny, który należy do przywspółczulnego układu nerwowego). We wszystkich przypadkach wynik jest taki, że mózg otrzymuje zbyt mało krwi (a tym samym tlenu), przez co osoba dotknięta chorobą mdleje. Możliwe czynniki wyzwalające omdlenia wazowagalne to: Nadreaktywność nerwu błędnego: ból, szok, strach, ekstremalne zimno lub ciepło, stres psychiczny, długotrwałe stanie, a nawet hałas mogą wywołać nadmierną reakcję nerwu błędnego. Nerw ten reguluje między innymi bicie serca. Do omdlenia może dojść również w przypadku silnego ucisku w jamie brzusznej lub klatce piersiowej (np. podczas defekacji lub gwałtownego wydmuchiwania nosa). W takich przypadkach omdlenia są niegroźne i zwykle występują sporadycznie. Jednakże u niektórych osób autonomiczny układ nerwowy wydaje się szczególnie wrażliwy. Wtedy częściej może dojść do niewielkiej zapaści krążeniowej. Zaburzenia autonomicznego układu nerwowego: Omdlenia wazowagalne mogą być również spowodowane pierwotnym zaburzeniem autonomicznego układu nerwowego. Lekarze mówią wtedy o neuropatii autonomicznej. Zaburzenia te mogą objawiać się różnymi symptomami, w tym omdleniami. Ich leczenie zależy wtedy od konkretnej zatoki tętnicy szyjnej: U osób z zespołem zatoki szyjnej tętnica szyjna jest nadwrażliwa na ciśnienie. Tętnica szyjna jest wyposażona w receptory, które informują mózg, gdy ciśnienie krwi jest zbyt wysokie. Mózg zapewnia wtedy, poprzez autonomiczny układ nerwowy, że naczynia krwionośne rozszerzają się, a bicie serca zwalnia, w związku z czym ciśnienie krwi spada. U osób z zespołem zatoki tętnicy szyjnej receptory te reagują nadwrażliwie. Czasami wystarczy tylko dotknąć szyi (np. podczas golenia się) lub gwałtownie obrócić głowę, aby naczynia nagle się rozszerzyły i spadło ciśnienie krwi. Może to prowadzić do omdleń, ponieważ mózg nie jest zaopatrywany w wystarczającą ilość krwi. Ten rodzaj omdleń jest sporadyczny u młodszych osób. Z kolei u osób starszych nie jest to rzadkością. Choroby, których objawem mogą być omdlenia: arytmia serca,udar mózgu,obrzęk limfatyczny,zwężenie tętnicy szyjnej,zespół podobojczykowo-strzałkowy,zapalenie wsierdzia,zwężenie zastawki aortalnej,kardiomiopatia,niskie ciśnienie krwi,choroba zastawkowa serca. Krążenie: omdlenia ortostatyczne Omdlenie ortostatyczne może wystąpić, gdy ktoś szybko wstaje z pozycji leżącej. Kiedy tak się dzieje, krew, która została równomiernie rozprowadzona po ciele podczas leżenia, pod wpływem siły grawitacji opada do dolnej połowy ciała. Mózg otrzymuje wtedy, przez krótki czas, zbyt mało krwi, co wywołuje omdlenie. Zwykle szybkie wstawanie z pozycji leżącej nie powoduje żadnych problemów. Omdlenia ortostatyczne występują tylko wtedy, gdy zaburzona jest funkcja tzw. współczulnego układu nerwowego. W autonomicznym układzie nerwowym ten ważny element układu nerwowego funkcjonuje jako odpowiednik przywspółczulnego układu nerwowego. Podczas gdy nerw błędny (jako część przywspółczulnego układu nerwowego) rozszerza naczynia, nerwy współczulnego układu nerwowego mogą zwężać naczynia i w ten sposób ograniczać przepływ krwi. Przy szybkim wstawaniu z pozycji leżącej współczulny układ nerwowy w normalnych warunkach zapobiega opadaniu krwi do nóg, odruchowo wywołując zwężenie naczyń. W omdleniach ortostatycznych mechanizm ten nie działa jednak w sposób prawidłowy i niezawodny. Niektóre czynniki mogą sprzyjać omdleniom ortostatycznym: Zbyt mała ilość wypijanych płynów: Jeśli na przykład objętość krwi krążącej w organizmie jest zmniejszona z powodu znacznego niedoboru płynów, opadanie krwi do dolnej połowy ciała staje się bardziej zauważalne podczas wstawania. Ryzyko omdleń jest wtedy Żylaki (łac: varix) są nieprawidłowo rozszerzonymi żyłami na powierzchni skóry. Kiedy występują na nogach, czasami działają jako dodatkowy zbiornik płynów. W wyniku tego, gdy ludzie wstają z pozycji leżącej, w nogach gromadzi się większa ilość krwi. Może to wywołać omdlenia nerwów w cukrzycy: Wysoki poziom cukru we krwi w cukrzycy może z czasem uszkadzać nerwy. Taka sytuacja, zwana polineuropatią cukrzycową, może również wpływać na autonomiczny układ nerwowy. U niektórych pacjentów podczas wstawania z pozycji leżącej wywołany odruchem skurcz naczyń następuje zbyt wolno, w wyniku czego może dojść do omdlenia. Serce: omdlenia kardiogenne Zaburzenia rytmu serca mogą wpływać na dopływ krwi i tlenu do mózgu w taki sposób, że dochodzi do omdleń. Na przykład, jeśli serce bije zbyt wolno (bradykardia) lub zbyt szybko (tachykardia), nie tłoczy ono już wystarczającej ilości krwi do krwiobiegu. W wyniku tego przez krótki czas mózg nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu. Możliwą konsekwencją jest zapaść krążeniowa. Inne choroby również mogą sprzyjać omdleniom, ponieważ powodują one, że serce tłoczy zbyt małą objętość krwi do krwiobiegu. Może to mieć miejsce np. w przypadku zwężenia zastawki aortalnej (stenoza zastawki aortalnej). To samo dotyczy patologicznego pogrubienia mięśnia sercowego (kardiomiopatia przerostowa). Omdlenie może również wystąpić w przypadku ataku serca. Mózg: omdlenia mózgowo-naczyniowe Czwarta główna grupa omdleń opisuje tzw. zespoły podkradania. Jednym z przykładów jest zespół podkradania tętnicy podobojczykowej. Dochodzi do niego, gdy zwężona jest tętnica podobojczykowa. W takim przypadku mięśnie ramienia, które są zaopatrywane przez tę tętnicę, nie otrzymują wystarczającej ilości krwi. Aby to skompensować, tętnica podobojczykowa łączy się z tętnicą kręgową (arteria vertebralis), która doprowadza krew do mózgu. Zasadniczo tętnica podobojczykowa „kradnie” krew z tętnicy kręgowej, a tym samym z mózgu. Mózg otrzymuje wtedy mniej krwi. Osoby dotknięte tym zjawiskiem mogą częściej popadać w stan omdlenia. Leki Również niektóre leki mogą wywołać omdlenie. Należą do nich leki na nadciśnienie, depresję czy zaburzenia rytmu serca. Jeśli pacjent przyjmuje te leki i często mdleje, powinien porozmawiać o tym z lekarzem. Wtedy lekarz może zalecić inny lek, który będzie miał mniejszy wpływ na krążenie krwi. Omdlenia: leczenie Omdlenia są jednym z najczęstszych powodów, dla których ludzie zgłaszają się na pogotowie. Nic dziwnego – nagła utrata przytomności może być niezwykle niepokojąca. Badanie w szpitalu jest uzasadnione i zalecane. Tam można wyjaśnić, czy omdlenie ma jakąś poważną przyczynę, którą należy leczyć. Omdlenia: co robi lekarz? Leczenie, jakie zastosuje lekarz, zależy od przyczyny występowania omdleń. Przyczyny krótkotrwałej utraty przytomności powinny być wyjaśnione przez lekarza lub na izbie przyjęć. W większości przypadków już wywiad z pacjentem (anamneza) pomaga lekarzowi w ustaleniu możliwych przyczyn. W przypadku podejrzenia arytmii serca sprawdza się i monitoruje przez pewien czas czynność serca pacjenta (EKG). Jeśli podejrzenie się potwierdzi, lekarz, jeśli to konieczne, zaproponuje odpowiednie leczenie (np. lekami). W przypadku zaburzeń krążenia (omdlenia ortostatyczne) u zdrowych osób nie jest zazwyczaj konieczne żadne specyficzne leczenie. Jeśli omdlenia występują częściej, lekarz może przepisać leki przeciw omdleniom. Omdlenia: kiedy są niebezpieczne? Nawet jeśli omdlenie jest zazwyczaj niegroźne, to mdlejąc, człowiek może upaść niebezpiecznie lub spowodować wypadek (np. w przypadku omdlenia podczas jazdy na rowerze lub prowadzenia samochodu). Omdlenia kardiogenne są prawdopodobnie najbardziej niebezpiecznym wariantem. Problemy z sercem mogą być potencjalnie zagrażające życiu. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy nie są one w porę wykryte i leczone. Jeśli omdlenie występuje wraz z bólem lub uczuciem ucisku w klatce piersiowej, należy wezwać lekarza pogotowia. Możliwy jest atak serca. Jeśli omdleniom towarzyszy blada, zimna, spocona skóra i sine usta, również należy udać się na pogotowie. Objawy mogą wskazywać na szok i poważne niedotlenienie. Pytania i odpowiedzi Czy omdlenia zagrażają życiu? W większości przypadków omdlenia nie są oznaką problemu zagrażającego życiu, chociaż u niektórych osób z omdleniami występuje poważna choroba podstawowa. U młodzieży i dzieci większość przypadków omdleń nie jest związana z poważnymi problemami medycznymi. Czy omdlenia można wyleczyć? Nie istnieje standardowe leczenie, które mogłoby wyleczyć wszystkie przyczyny i rodzaje omdleń wazowagalnych. Leczenie jest zindywidualizowane w zależności od przyczyny nawracających objawów. Niektóre badania kliniczne dotyczące omdleń wazowagalnych przyniosły rozczarowujące wyniki. Jeśli częste omdlenia wpływają na jakość Twojego życia, porozmawiaj z lekarzem. Czy można prowadzić samochód, mając częste omdlenia? Z pewnymi wyjątkami, po wystąpieniu omdlenia zaleca się co najmniej 6-miesięczną abstynencję od prowadzenia pojazdów, przy czym wznowienie jazdy jest dozwolone, jeśli nie wystąpią kolejne epizody. Jakie są możliwe powikłania omdleń? Nawracające omdlenia mają poważny, negatywny wpływ na jakość życia. Zachorowalność jest szczególnie wysoka u osób starszych i obejmuje utratę pewności siebie, ograniczenie mobilności, depresję, strach przed upadkiem, złamania i późniejszą hospitalizację. Jak rozpoznaje się omdlenia kardiogenne? Diagnozowanie omdleń wazowagalnych często rozpoczyna się od badania fizykalnego. Podczas badania fizykalnego lekarz osłucha serce i zmierzy ciśnienie krwi. Może również masować główne tętnice w szyi, aby sprawdzić, czy to powoduje uczucie omdlenia. Co się dzieje z człowiekiem tuż przed zemdleniem? Na początku dochodzi do wzrostu tętna i ciśnienia krwi, a następnie do spadku ciśnienia krwi i tętna w samym momencie omdlenia. Przed omdleniem ludzie często odczuwają mdłości (uważa się, że jest to spowodowane niedostatecznym ukrwieniem tylnej części mózgu) i mogą wymiotować. Jak nazywa się strach przed omdleniem? Nazywa się to emetofobią i według niektórych szacunków jest piątą co do częstości występowania fobią specyficzną. Czy wysokie ciśnienie tętnicze może powodować omdlenia? Omdlenie spowodowane nadciśnieniem płucnym może wystąpić w każdej chwili, ale często zdarza się podczas wysiłku fizycznego. Jest ono spowodowane zwiększonym ciśnieniem krwi w naczyniach krwionośnych, które dostarczają krew do płuc. Źródła Peeters, SY; Hoek, AE; Mollink, SM; Huff, JS (April 2014). "Syncope: risk stratification and clinical decision making". Emergency Medicine Practice. MH "Epidemiological studies on syncope – a register based approach". Danish Medical Journal. C, Scarabelli TM: Neurocardiogenic syncope. BMJ 2004.} ^{tępy ból z tyłu głowy, szumy uszne, uczucie niepokoju, duszności, przyśpieszenie akcji serca, osłabienie, które może prowadzić do omdlenia, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, krwawienie z nosa, zaczerwienienie twarzy. Ucisk w głowie a nerwica. Ból głowy od stresu to coraz powszechniej występująca dolegliwość.} Fot. lightwavemedia/AdobeStock Opublikowano: 14:14Aktualizacja: 23:05 Krew z nosa zazwyczaj nie stanowi objawu poważnego schorzenia. Najczęściej pojawia się w efekcie wywołanego uszkodzeniami mechanicznymi rozerwania drobnych naczyń krwionośnych. W większości przypadków krwotok z nosa jest krótkotrwały i nie powoduje żadnych komplikacji, ale jeśli trwa długo, a pacjent traci dużo krwi, może stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia. Jakie są najczęstsze przyczyny krwawienia z nosa? Jak zatamować krwotok? Co zrobić, gdy krew z nosa leci u dziecka lub kobiety w ciąży? Krew z nosa (krwotok z nosa) – epidemiologiaDlaczego leci krew z nosa? Przyczyny krwotoków z nosaKrwotok z nosa – co robić?Jak zatamować krwotok z nosa? Pierwsza pomocKrew z nosa u dzieckaKrwotok z nosa w ciążyJak zapobiegać krwotokom z nosa? Krew z nosa (krwotok z nosa) – epidemiologia Statystyki pokazują, że krwotoku z nosa doznaje w ciągu całego życia 60 proc. ludzi na całym świecie, a około 6 proc, z nich konsultuje to z lekarzem. Krwotoki z nosa to problem występujący głównie u dzieci poniżej 10. roku życia i u osób po 35. roku życia, stanowi także częstą przypadłość kobiet w ciąży. Jakie są najczęstsze przyczyny tego, że krew leci z nosa? Dlaczego leci krew z nosa? Przyczyny krwotoków z nosa Krwotok z nosa może być wynikiem zmian miejscowych lub uogólnionych. Najczęstszymi przyczynami krwawienia z nosa są lokalne uszkodzenia mechaniczne, pojawiające się na skutek: kichnięcia, dłubania w nosie, wydmuchiwania nosa, uderzenia w nos. Jeśli dziecko dłubie w jednej dziurce nosa, mogą powstawać zakrzepy w nosie z powodu niewielkiej ilości krwi, która nie wypłynęła. Później przy kichaniu wzrasta ciśnienie, przez co mogą pękać małe naczynka krwionośne, wywołując krwawienie pojawiające się w czasie kataru czy wydmuchiwania nosa. Krwotoki z nosa bywają też wynikiem: wysokiego ciśnienia krwi, przyjmowania leków przeciwzakrzepowych (np. kwasu acetylosalicylowego), uszkodzenia błony śluzowej poprzez przyjmowanie donosowo leków o działaniu miejscowym (np. kortykosteroidów lub leków przeciwhistaminowych). Przyczyną krwawień może też być stosowanie środków psychoaktywnych podawanych donosowo (narkotyków). Silne krwotoki, np. po urazie, mogą wynikać z uszkodzenia kości nosa lub przegrody. Jeżeli krwotok z nosa jest wynikiem urazu głowy, należy sprawdzić, czy krew nie jest rzadka i wodnista, bo mogą to być objawy pęknięcia czaszki i wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego. Często krwawienie z nosa może być wynikiem wysuszenia błony śluzowej nosa, szczególnie zimą. Inne przyczyny tej dolegliwości to również wirusowe lub bakteryjne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok obocznych nosa. Codzienne krwotoki z nosa mogą być wynikiem chorób ogólnoustrojowych wiążących się z niedostatecznym krzepnięciem krwi, np. schorzeniami wątroby, hemofilią, białaczką. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Krwotok z nosa – co robić? Ważne, by w czasie krwotoku z nosa nie odchylać głowy do tyłu. Powoduje to spływanie krwi do gardła i może wywoływać dodatkowe dolegliwości, nudności i wymioty. Czasami stanowi przyczynę groźnego zachłyśnięcia. Zamiast tego warto lekko pochylić głowę do przodu. Jak krok po kroku zatrzymać krwotok z nosa? Jak zatamować krwotok z nosa? Pierwsza pomoc Większość przypadków krwotoków z nosa to krwawienia samoograniczające się, niewymagające leczenia. Bez względu na to, czy mamy do czynienia z krwawieniem z nosa u dziecka, czy dorosłego postępowanie opiera się na tych samych krokach. To samo trzeba zrobić także, gdy krew z nosa zaczyna lecieć u kobiety w ciąży. Co zrobić, aby powstrzymać krwawienie z nosa? Aby zatamować krwotok z nosa należy: Usiąść i pochylić głowę do przodu, aby krew mogła swobodnie wypływać z nosa. W tej sytuacji należy uspokoić się, oddychać przez usta i przytrzymywać miękką część nosa palcami przez około 10 min. Jeżeli udzielamy pomocy, powinniśmy uspokajać poszkodowanego. Nie należy w czasie uciskania mówić, przełykać, kaszleć, pluć ani pociągać nosem. Przy tamowaniu krwotoku z nosa może pomóc także zimny opatrunek (lód) położony bezpośrednio na nos i szyję w miejscu przebiegu dużych naczyń krwionośnych. Po 10 min można przestać uciskać nos, a jeśli krwawienie nie ustaje, należy ponownie ucisnąć nos na dwa kolejne 10-minutowe cykle. Jeśli krwotok trwa ponad 30 min. lub jest bardzo obfity, należy przewieźć poszkodowanego do szpitala. Jeśli krwotok ustanie wcześniej, a poszkodowany nadal się pochyla do przodu, można oczyścić letnią wodą obszar wokół nosa. Następnie poszkodowany musi odpocząć kilka godzin, unikać wysiłku, a w szczególności nie wydmuchiwać nosa, bo mógłby naruszyć skrzepy. Zaleca się także, by pacjent w ciągu kolejnej doby nie pił alkoholu ani gorących napojów. Jeśli dojdzie do utraty przytomności w czasie krwotoku z nosa, należy upewnić się, że osoba oddycha prawidłowo, jeśli tak – ułożyć ją w pozycji bezpiecznej. W przypadku powtarzających się krwotoków z nosa, nawet o nieznacznym stopniu nasilenia, warto zasięgnąć porady lekarskiej. Zobacz także Krew z nosa u dziecka Krwotoki z nosa u dzieci są częstą przypadłością, szczególnie w wieku od 3 do 10 lat. W większości przypadków występują w efekcie uszkodzenia mechanicznego (np. na skutek dłubania w nosie) lub oddziaływania suchego powietrza. Gdy u dziecka leci krew z nosa, sposób postępowania jest taki sam jak u dorosłego. Zaleca się konsultację z pediatrą, jeśli dziecko mogło włożyć ciało obce do nosa lub niedawno zaczęło farmakoterapię z wykorzystaniem niestosowanego u niego wcześniej leku. Wizyta u lekarza będzie dobrym pomysłem również w sytuacji, gdy krwotoki pojawiają się często, krew z nosa leci intensywnie po niewielkich urazach lub jeśli dziecko ma tendencje do łatwego siniaczenia. Szybkie zapewnienie specjalistycznej pomocy jest szczególnie istotne, gdy dziecko: ma intensywny krwotok z nosa, występują u niego dodatkowo osłabienie i zawroty głowy, ma krwotok, który nastąpił po upadku lub uderzeniu się w głowę, krwawienie z nosa nie ustępuje po 2 cyklach 10-minutowego uciskania skrzydełek nosa. Krwotok z nosa w ciąży W czasie ciąży zwiększa się ryzyko występowania krwotoków z nosa. Wynika to ze zmian zachodzących w układzie krwionośnym kobiety ciężarnej – konkretnie ze zwiększonej ilości obecnej w organizmie krwi oraz zwiększonego jej przepływu. Zazwyczaj krwotok z nosa w ciąży można zatamować w domu, a dolegliwość nie wymaga konsultacji z lekarzem. Sięgnięcie po pomoc medyczną jest wskazane, jeśli: krew z nosa leci bardzo obficie, krwotok nie ustępuje w ciągu 30 minut, pacjentka ma wysokie ciśnienie krwi, krwotok z nosa nastąpił w wyniku urazu głowy. Najnowsze w naszym serwisie Jak zapobiegać krwotokom z nosa? Jeśli masz tendencję do krwawienia z nosa, skonsultuj się z lekarzem w celu diagnozy przyczyny tego problemu. W międzyczasie możesz zastosować domowe sposoby na zapobieganie krwotokom z nosa: nawilżaj powietrze – możesz w tym celu wykorzystać specjalistyczne nawilżacze elektryczne; w okresie jesienno-zimowym alternatywą będzie nawilżacz w postaci naczynia z wodą przywieszanego na grzejnik, zapobiegaj mechanicznemu uszkodzeniu – wydmuchuj nos delikatnie, u dziecka, które dłubie w nosie krótko obcinaj paznokcie, zawsze stosuj się do zaleceń na opakowaniach leków zmniejszających przekrwienie błony śluzowej nosa (wykorzystywanych w leczeniu objawów alergii) – ich nadmierne użycie może powodować krwotoki z nosa. Bibliografia: National Health Service Inform (2020) Nosebleeds. Nemours KidsHealth (2019) Nosebleeds. National Health Service (2018) Nosebleeds in pregnancy. Your pregnancy and baby guide. American Pregnancy Association (2014) Nosebleeds During Pregnancy. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Ponadto nie zawsze krew wypływa rzeczywiście z nosa. Jej źródłem bywają oskrzela, płuca albo przełyk. Jeśli więc krwawienie z nosa często nawraca, nie jest usprawiedliwione infekcją, urazem, nie udaje się go zatamować w ciągu kilku minut, powinnaś skonsultować się z internistą.

Nigdy nie lekceważ nawet jednorazowego omdlenia. Utrata przytomności może być ważnym sygnałem toczącej się w organizmie choroby. Omdlenia mogą być spowodowane stresem, niskim ciśnieniem, a także chorobami serca, np. arytmią. Omdlenia mogą świadczyć o chorobie serca, dlatego nie należy ich lekceważyć - trzeba zgłosić się do lekarza. Spis treściCzym jest omdlenie?Jakie są rodzaje i przyczyny omdleń?Częste omdlenia: konieczne badaniaCo robić, gdy czujesz, że zaraz zasłabniesz Omdlenie to z medycznego punktu widzenia przejściowa, krótkotrwała, odwracalna i samoustępująca utrata przytomności. Co najmniej 3,5 miliona Europejczyków doświadcza omdleń każdego roku. U ponad jednej trzeciej osób, u której wystąpiły omdlenia, pozostają one niewyjaśnione i nie zostaje postawiona odpowiednia diagnoza. Pierwsza pomoc - jak udzielić pierwszej pomocy? Typowe objawy omdlenia to: blada, zimna i spocona skóra, zawroty głowy, mroczki przed oczami, nudności (czasami). Objawy te mogą poprzedzać omdlenie lub pojawić się w jego trakcie. Ryzyko omdleń gwałtownie wzrasta u osób powyżej 70. roku życia. Osoby te często doświadczają omdlenia chwilę przed upadkiem. Omdlenie wówczas może być błędnie odczytanie jako skutek, a nie przyczyna. Jedynie niewielki odsetek osób z omdleniami poszukuje pomocy lekarskiej. Najczęściej występują omdlenia odruchowe, zwłaszcza u osób młodych. Są to stosunkowo łagodne omdlenia, występujące w powiązaniu z bodźcami. Zawsze jednak osoba, która doświadczyła omdlenia, powinna udać się do lekarza, aby wykluczyć przyczyny kardiologiczne, gdyż omdlenia wynikające z przyczyn kardiologicznych zwiększają ryzyko śmierci. Czym jest omdlenie? Omdlenie jest przemijającą utratą przytomności. Wynika z tymczasowego wstrzymania przepływu utlenionej krwi do mózgu, z powodu spadku ciśnienia krwi lub zaburzeń pracy serca. Oba czynniki jednocześnie również mogą powodować omdlenia, a ich przyczyny mogą wynikać z wielu różnych powodów. Przyczyny związane np. z chorobami serca podwajają ryzyko zgonu. Jakie są rodzaje i przyczyny omdleń? Omdlenia odruchowe, neurogenne. Polegają one na tym, że serce tylko przez chwilę nie dostarcza do mózgu odpowiedniej porcji krwi. Przyczyną nie jest choroba serca, ale niewłaściwe przekazanie impulsu przez łuk odruchowy, który jest częścią układu wówczas do spadku ciśnienia, czasem do zwolnienia rytmu serca, ale po kilku lub kilkunastu sekundach wszystko wraca do normy. Osoba, która zemdlała, może po takim incydencie normalnie funkcjonować, logicznie odpowiada na pytania, wie, co się wydarzyło, zachowuje równowagę, może się samodzielnie poruszać. Omdlenia kardiogenne są drugim, co do częstotliwości występowania typem omdleń i najczęściej są spowodowane arytmią (zaburzeniami rytmu serca) oraz zmniejszeniem pojemności minutowej serca i przepływu krwi do mózgu. Hipotensja ortostatyczna, czasami nazywana niedociśnieniem ortostatycznym w przeciwieństwie do omdlenia odruchowego jest zazwyczaj powtarzającym się zdarzeniem podczas, którego ciśnienie krwi spada w pozycji stojącej. Według wytycznych przyczyną jest zaburzenie krążenia, którego omdlenie jest jednym z wielu symptomów obok zawrotów głowy, zmęczenia, kołatania serca, zaburzenia widzenia, a nawet bólu pleców. To może zaszkodzić! osobie, która zemdlała, nie podajemy żadnego picia ani jedzenia nie podajemy swoich własnych leków, kropli nasercowych czy tzw. soli trzeźwiących nie wolno szarpać omdlałej osoby ani nią potrząsać nie należy polewać zemdlonego wodą, bo to tylko pogłębi szok; można jedynie przetrzeć jego twarz, szyję i kark ręcznikiem zmoczonym w zimnej wodzie Częste omdlenia: konieczne badania Większość omdleń nie jest groźna, ale może też sugerować poważne dolegliwości. Dlatego, gdy chwilowe utraty przytomności powtarzają się, trzeba zasięgnąć porady specjalisty. Lekarz będzie wypytywał o okoliczności zdarzenia, zbada, i zrobi EKG. Szczególne znaczenie ma wywiad, bo objawy wskazują, jaki to rodzaj omdlenia. Jeżeli wyniki EKG są prawidłowe, a w wywiadzie opiszemy charakterystyczne dla omdlenia odruchowego cechy, na tym kończy się diagnozowanie. Gdy lekarz przypuszcza, że przyczyną omdleń jest choroba serca, a zwłaszcza arytmia, konieczne jest monitorowanie pracy serca. Badanie musi trwać na tyle długo, aby zarejestrować moment omdlenia. Pracę serca monitoruje się, zakładając pacjentowi na całą dobę (lub kilka dób) holtera – aparat nieustannie rejestrujący pracę serca. Nowoczesną metodą kontrolowania pracy serca i omdleń jest wszczepienie pod skórę, na klatce piersiowej, rejestratora arytmii (ILR). Urządzenie jest mniejsze od pudełka od zapałek i z sercem nie łącza go żadne przewody. Rejestrator nosi się do wystąpienia pierwszego omdlenia. Następnie, poprzez przyłożenie specjalnej głowicy, odczytuje się zapis EKG i wówczas wiadomo, co spowodowało omdlenie. Aktywność urządzenia jest przewidziana na dwa lata, ale po incydencie omdlenia i postawieniu diagnozy, usuwa się je. Rejestratory zakłada się osobom, którym omdlenia zdarzają się rzadko. Nie można wtedy ani uchwycić, ani zapisać metodami nieinwazyjnymi tego, co dzieje się z sercem w czasie omdlenia. W przypadku stwierdzenia arytmii kardiolog musi przede wszystkim ustalić jej przyczyny. Bywają banalne, ale często arytmia jest spowodowana chorobą niedokrwienną, nadciśnieniem, zaburzeniami poziomu elektrolitów. Wówczas trzeba leczyć pierwotną przyczynę arytmii. Osoby nękane częstymi omdleniami cierpią z powodu obniżonej jakości życia, czasem mogą mieć depresję lub lęki, które wywołuje obawa przed nagłą utratą świadomości. Strach przed takim zdarzeniem dość często sprawia, że osoby skłonne do omdleń unikają opuszczania domu bez towarzystwa innej osoby. Podczas wizyty u lekarza: dokładnie opisz sytuację w której doszło do omdlenia (np. nagła zmiana pozycji lub pozostawanie w pozycji stojącej przez dłuższy czas, wysiłek fizyczny); wymień mu objawy poprzedzające omdlenie (nie zawsze występują) i takie, które wystąpiły po odzyskaniu przytomności (np. zawroty głowy, kołatanie serca, nudności, silny stres, strach, poczucie paniki) i które wystąpiły po odzyskaniu przytomności; poinformuj o chorobach serca, padaczce lub chorobie Parkinsona (jeżeli zostały wcześniej zdiagnozowane) oraz o przyjmowanych lekach; powiedz o przypadkach nagłych zgonów w rodzinie z powodu chorób serca lub o chorobach serca w najbliższej rodzinie; udziel informacji czy zdarzenie miało miejsce po raz pierwszy, a jeśli nie to w jakich okolicznościach i z jaką częstotliwością występowały omdlenia wcześniej. Co robić, gdy czujesz, że zaraz zasłabniesz U 10 procent osób (niektórzy specjaliści twierdzą,że nawet u 20-30 procent) nie udaje się ustalić przyczyny omdleń. Osoby skłonne do omdleń powinny unikać dusznych i przegrzanych pomieszczeń. Przed omdleniami chroni także dobre nawodnienie organizmu, dlatego należy dużo pić, szczególnie latem – do 3–4 litrów płynów. Nawet gdy już czujesz, że za chwilę możesz zemdleć, masz kilka sekund, by tego uniknąć. Co robić? Poproś kogoś, by przez chwilę pozostał przy tobie. Jeżeli to możliwe, połóż się. Nogi oprzyj tak, aby znalazły się wyżej niż głowa. Gdy nie możesz się położyć, stojąc, skrzyżuj nogi najwyżej, jak to możliwe, jednocześnie lekko się pochyl do przodu. W tym samym czasie postaraj się wspinać na palce, napinaj też mięśnie nóg i pośladków. W ten sposób pobudzisz do pracy pompę mięśniową, co ułatwi powrót krwi do serca i jej przepływ do mózgu. Złącz dłonie na wysokości klatki piersiowej poprzez zahaczenie palcami jednej dłoni o drugą, a następnie staraj się rozciągnąć je. Jeżeli nie wypada ci robić takich manewrów, powoli przyklęknĳ na jedno kolano, udając, że poprawiasz coś przy bucie. Głowę opuść jak najniżej. Teraz spokojnie zmień kolano. Podnoś się bardzo wolno, głowę trzymaj pochyloną, jakbyś sprawdzała, czy buty są dobrze zawiązane lub czy na kolanach nie pozostały jakieś paprochy. Możesz usiąść na krześle i udając, że poprawiasz coś przy bucie, nisko opuścić głowę (tak, by niemal dotykała kolan). Ta pozycja ułatwi przepływ krwi do mózgu. Czytaj też: EKG wysiłkowe (próba wysiłkowa) - badanie pracy serca Elektrokardiografia (EKG) to badanie serca. Na czym polega? Jakie są wskazania OMDLENIA - pierwsza pomoc i zapobieganie miesięcznik "Zdrowie"

Videoclip do filmu KREW Z NOSA w reżyserii Dominika Matwiejczyka z 2004 roku. W rolach głównych: Bodo Kox, DJ Patricia, Dawid Antkowiak, Radek Fijołek, Rober

zapytał(a) o 13:02 Częste krwotoki z nosa, omdlenia, mroczki przed oczami - co to może być? Od jakiś 4 miesięcy bardzo często leci mi krew z nosa, nawet kilka razy dziennie. Bez powodu, po prostu ot tak. I na pewno nie jest to z powodu upałów czy z braku witamin bo przyjmuje je i w tabletkach od 2 lat i z warzyw/owoców itd czy jak to tam się nazywa. Dobra mniejsza z tym. Dalej..Omdlenia zdarzają się najrzadziej. Jakieś 3 w ciągu tych 4 miesięcy. Ale jednak są. Bez powodu, robi mi się ciemno przed oczami i po chwili budzę się na podłodze. Raz byłam z tego powodu w szpitalu..Mroczki przed oczami są codziennie.. Nie było jakiejś dużej przerwy żeby ich nie było. Więc, gdy sobie siedzę i w pewnym momencie wstaje (i nie chodzi o to że za szybko czy coś od razu mówię) i widzę ciemność przed oczami..Zdarzyło mi się upaść kilka razy przez mogą być choroby z tym związane? Jeśli nie wiecie, to iść do lekarza i wziąć skierowanie na badania czy tylko się przebadać?Głupie odpowiedzi są usuwane. Nie wiesz = nie odpowiadaj. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 13:05: Przyczyn może być wiele. Anemia, małopłytkowość, niedożywienie, ogólne osłabienie organizmu. Raczej powinnaś wziąć skierowanie na badania. Lekarz Ci powie co powinnaś sobie zrobić. Na pewno będzie to morfologia z wymazem. Odpowiedzi Sabi. odpowiedział(a) o 13:04 Przede wszystkim idź do lekarza. Takich objaw nie powinno się lekceważyć. Być może to anemia albo po prostu jesteś mocno osłabiona. To może być np. anemia .Koniecznie idź do lekarza ! . Youmi ♥ odpowiedział(a) o 13:05 Idź do lekaża , to może być jakaś choroba ;( blocked odpowiedział(a) o 13:05 mocna anemia. też mam anemię i coś o tym wiem, idź do lekarza na badanie krwi. Tak to jest jak się odchudzisz za bardzo po prostu tracisz odpornosc i mechanizm obrony nie radzi sobie bo jest za slaby i mozliwe ze to jest anoreksja idzi koniecznie do lekarza na to można nawet umrzeć blocked odpowiedział(a) o 22:09 PS, Marzena (lat miała 13) z swą młodszą siostrą Agacią (lat miała 6) o godzinie 19:00 wybrały się na cmentarz, gdyż ich rodzice mieli poważną chorobę - zapalenie płuc. Gdy przyszły na cmentarz padał deszcz. Poszły na grób swojej babci gdzie postawiły średni lampion. Nagle coś zaszeleściło w krzakach. Dziewczynki zauważyły jak z krzaków wystaje zakrwawiona ręka. Marzena powiedziała siostrze że ma na nią czekać a ona pójdzie zobaczyć co się dzieje. Gdy tylko podeszła do krzaków coś wciągło ją za rękę. Mała Agacia bardzo się wystraszyła . Nagle zobaczyła jak jej siostra idzie do niej. Uszczęśliwiona że żyje poszła ją przytulić. Gdy tylko podeszła i już miała zamiar ją przytulić Marzena powiedziała słowa "Raskaster Fraum - moja śmierć jest początkiem wiązku śmierci" i Marzenie nikt już nie słyszał ciało wyłowiono ze stawu 14 listopada. Jeżeli przeczytałeś już słowa "Raskaster Fraum - moja śmierć jest początkiem wiązku śmierci" spoczywa na tobie klątwa . Szybko wyślij to do 15 osób wtedy klątwa zniknie. Jeżeli nie wyślesz tego do osób duch tej dziewczynki przyjdzie po ciebie w nocy. Ostrzegamy ! Klątwa działa...(napisano 15 listopada 2007 r. przez matkę dziewczynki) zabiło już 18 osób - 12 mężczyzn i 6 kobiet Uważasz, że ktoś się myli? lub

^{Witam mam dziecko w wieku 11 lat. Często leci mu krew z nosa nawet przy kichnieciu,która trwa ok 30 minut.Lekarz w szpitalu dał termin na 15 mają biezacego roku.Krew przy infekcji potrafi występować nawet 5 razy dziennie czy to coś poważnego? KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu. Pediatria Dziecko Nos.}

Witam. Problem dotyczy mojej narzeczonej. Dosyć często, powiedzmy raz na 2 tyg leci jej krew z nosa. Ostatnio częściej (4 razy w ciągu 2dni). Krew dosłownie tryska z nosa. Obraz jak po jakiejś rzeźi, mnostwo krwi. Jej tata opowiadał, że kiedyś wystarczyło że mocniej przycisnal nos i juz mu krew leciała.

Wymiotowanie krwią możemy podzielić na dwa rodzaje w zależności od treści, którą wymiotujemy. Wymioty krwiste to takie, w których widzimy świeżą, żywoczerwoną krew lub wymioty są taką krwią podbarwione – mogą świadczyć o masywnym krwawieniu lub krwawieniu z przełyku czy jamy ustnej. Wymioty fusowate to wymioty ciemne lub

^{Oto najczęstsze choroby, w których przebiegu mogą wystąpić zawroty głowy: guzy zlokalizowane wewnątrzczaszkowo, szczególnie w obrębie tylnej jamy czaszki, stwardnienie rozsiane, udary mózgu, pnia mózgu, móżdżku i rdzenia kręgowego, migrena, padaczka, zaburzenia krążenia mózgowego wynikające z miażdżycy tętnic domózgowych} Wytworzona płynna wydzielina jest magazynowana w gruczole ochronnym, który u szczurów domowych znajduje się w wewnętrznym kąciku oczodołu. Porfiryna otula oczy szczura i wpływa do nosa przez kanały nosowo-łzowe zwierzęcia, przy zwiększonej wydzielinie zwierzę może plamić sierść wokół oczu i nosa czerwoną wydzieliną podczas Krwotok z nosa to bardzo uciążliwa dolegliwość, która może być objawem poważnych zespołów chorobowych. Najczęściej występuje u dzieci i w okresie dojrzewania, sporadycznie przydarza się także osobom dorosłym. Jeżeli dolegliwość nasila się lub występuje często, należy zwrócić się do lekarza.

wypływająca krew Nos we śnie Jest uważana za jedną z wizji, której szuka wielu marzycieli, aby dowiedzieć się, czy ten sen wyraża występowanie dobrych rzeczy, czy sugeruje złe znaczenia, ponieważ istnieje wiele interpretacji, które obracają się wokół widoku krwi wydobywającej się z nosa w sen, więc wyjaśnimy najważniejsze i najbardziej rzucające się w oczy wskazówki i

Do rzadziej spotykanych przyczyn krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego zalicza się między innymi endometriozę, czerniaka błony śluzowej jelit, choroby pasożytnicze oraz zapalenie naczyń. Krwawienie z odbytu może pojawić się również jako powikłanie po przebytym zabiegu operacyjnym, polipektomii, biopsji gruczołu